gece oldu.
karanlık,soğuk,ölmüş ağaçlarla dolu arka bahçemiz yine karlarla örtüldü.
yine saatlerce seyredilebilir bir manzara haline geldi.
az önce annem telefon açtı,melih yatak odasının panjurlarını kapamayı unuttum, kapa dedi.
neskafemi de aldım gittim yatak odasına.
camı açtım.hiç sevmediğim bu bayır ne kadar da güzel gözüküyordu,rüya gibiydi.
kar hala yağmaya devam ediyordu.kahve bardağıma sıkıca sarıldı ellerim biraz ısınır belki düşüncesiyle.
sonra ayrıldı bardağından ellerim ve panjurları kapadı.
zaten her zaman itici olan panjur kapama sesi,gecenin 2 sinde ,sokaklarda ölüm sessizliği varken daha da itici geldi kulaklara.gece panjurlara küfür etti.uyandırdım geceyi kısa uykusundan.
şimdi uyuma sırası bende.
keşke yağan karın da yağmur damlaları gibi sesi olsa..
uyumama yardım etseler söyledikleri rutin şarkıyla.
gece bitmek üzere şimdi.bi horozun ü-ürüü-üü diye ötüşlerini duyuyorum.şehir merkezinde horozların ne işi var yahu?.horozların çalar saat görevini üstlendiği zamanlarda mı yaşıyor mahallemiz?
yarın çok iş var yapılacak.
03:38
