14 Ocak 2010 Perşembe

Bu yeni kayıt butonuna tıkladığım anda aklıma bir şey geldiyse bile unutuyorum.Bu his,tıpkı kapı önünde anahtarını ararken pipini patlatacakmışcasına gelen çişin uyandırdığı his gibi.

Nasıl başlayabilirim,mesela şu cümleyi yazdığım tam şu sırada sağ ayağımla sol bacağımı kaşıyordum.bilgisayarımında kucağımda olduğunu varsayarsak,hayal edince hiç hoş olmuyor.En iyisi siz beni küçük,loş ışıklı bir kafede,çayım eşliğinde yazdığımı falan düşünün.böylesi daha kuğl.

Bugün arkadaşlarımdan biri şüpheli bakışlarla yüzüme doğru bir hayli yaklaşıp,sonra gözlerinde büyük bir aydınlanmayla "inanmıyorom senin sakalların turuncu,hemde bildiğin turuncu!" dedi.Evet öyle,ama genden değilmiş o sanırım sigaradan oluyormuş diye hevessiz bir cevap verdim.ama içten içe "nihu,ama her içenin sakalı da turuncu olmadığıan göre,işte benimkisi farklı oğlum" dedim ve mutlu oldum.

İlerleyen saatlerde iki arkadaşımla çay içerken bir anda dönüp şey dediler;
"Melih sen insana inanılmaz pozitif bir enerji veriyorsun,böyle biz mesela birimizin morali bozukken bütün ortamı mahvederiz ama seni hiç bu yönde görmedim,hep enerji katıyorsun" gibilerinden bir şey dedi.Bunu duyunca da mutlu hissettim.En azından insanların yanımda kötü hissetmemesi iyi bir şey.Yani bence.

Final denen olgu çok boktan bence.Mesela dün gece yine başka bir arkadaşımla-böyle arkadaşımla deyince gizemli oluyor- sabaha kadar beş para etmez bir derse çalıştım.Öğrenim hayatım boyunca çıkarmadığım kadar not çıkardım.Uykusuz kaldım.
Benim yapım sanırım böyle işlere müsait değil,bugün uykusuzluğumun tüm hırsını hocaya ağır sözler ederek çıkardığım için bütün çalışma çabam hocanın verereceği bir F2 notuyla havaya uçabilir.Çeneyi bazen tutmak lazım.

Marsta ağaça benzeyen görüntüler keşfetmişler.Marsta ağaçlar olduğunu düşünmek çok güzel değil mi.Daha doğrusu güneş sisteminde dahi olmayan bir gezegende hayat olduğunu hayal etmek çok eğlenceli bence.Hani hiç bir sınırın yok.Yaratıkları,bitkiyi,gökyüzünün rengine kadar kendi kafanda yarat.küçükken böyle çizgi romanlar çizerdim ben.Şimdi avatar çıktı.mertlik bozuldu.

Birazdan yine hayatımın ilklerinden birini gerçekleştireceğim.gerçi dur bu ilk değil iki olacak neyse.Arkadaşlarıma yemek yapacağım.Bir tanesi eğer bulabilirse atari getirecek,güzel olacak.

Ha bu arada oda arkadaşımın tatiline erken başlamasından dolayı yine odamda donla gezme sezonunu açtım.

bu kadar sanırım.


edit:çok fazla "arkadaş" kelimesini kullanmışım çünkü isim kullanmak pek hoşuma gitmiyor.