15 Eylül 2008 Pazartesi

anakara

11 eylül 2008 00.02

hey sevgili kağıt,
iki gündür yaşadıklarımı birylerle,birşeylere anlatasım var,o yüzden seni seçtim kağıt.
dünden beri ankaradayım.öğrenci evindeki odamda kalıyorum.dün akşam saat 5 gibi ankara'ya geldim.cehennem sıcağında saatlerce kampüse giden dolmuşları aradım.bulamadım.sorduğum her kişi farkl ı bir yön tarif etti.en sonunda taxi ye 23 yeğteğleğ bayılarak kampse sağ salim vardım.
karşıdaki blokta gzemi gördüm camından el sallıyor.gizem seçkin,final'de aynı sınıftaydık.
neyse bomboş odama daldım.
değişik.yalnız olmak,böyle yazılıyor du değil mi?
o kadar da kötü değil.kafasını dinliyor insan.neyse akşam yemeğe falan çıktık,yemekler güzel.kampüsü gezdik biraz.havuz gibi birşeyin önünde kafeler bilmemneler var,gece 12 ye kadar orada takılabiliyoruz.bugün de sabah sınava girmek için uyandım.fazla basit bir sınavdı.tabi ilk aşama.yine dersaneden birileriyle karşılaştık.tuğçe falan da annesiyle gelmüş.
güldük,eğlendik güzeldi.ta ki çankaya kurtuluş tarafına ona yurt aramaya gidinceye kadar.
çankaya çok büyük,lüks fakataşırı karışı kbir yer.izmite neden büyükşehir dendiğini sorguladım ankaranın sadece bi semtinin böyle olduğunu görünce.
durmadan insanalra yön soruyoruz ve herkesin verdiği ortak cevap "DÜMDÜZ GİT".ezberledk bu lafı,neyse en azından bize de biri yön sorarsa dümdüz git diyeceğiz onu öğrendik.
gittiğimiz yurtlar hilton seviyesinde fakat hep dolu,boş odası olanalrın fiyatları da uçuk,kampüs içi bir odaya yerleştiğim için şanslı hissettim ilk defa,ben de gizem de.
dönüş de ayrı bi hikayeydi oradan.beytepe denen allahın unuttuğu yere gitmek tam bi bela.dolmuş bulunmaz,durak bulunmaz,kime sorsak o klasik yanıt dümdüz git.bi şekilde halimize kahkahalar atarak vardık kampüse,hemen yemeğe yetiştik.masada hazır şişe su bulunca direk içtik,malum ankaranın suları berbat.meğerse su başak bi öğrenci grubuna aitmiş,ilk rezilliğimizi de böyle yaşadık hah.
yemek sornası biyerlerde gizemle oturduk,ankaranın havası garip,sabah ve geceleri buz gibi öğlende kuru bi sıcak var.neskafe içmek için yanımıza aldığımız ketıla sarıldım o derece.
saatlerce muhabbet ettik.dertleştik de denebilir.çok ihtiyacımız varmış o zaman anladım .eheh
ve evet başlarda çok soğuk bulduğum gizeme çok ısındım onu dinldedikçe.oda çok kötü şeyler yaşamış,güzel anıları da var tabi.dinlemek güzeldi.ne kadar benzediğimizi farkettim,hemen hemen aynı şeyleri yaşamışız hep.
insanalrı tanımak gerek,evet bunu yapmayı öğrenmeliyim,önyargıyla yaklaştığım çoğu insandüşündüğümden farklı çıkıyor.
saat 12 şuan,şimdi odama döndüm.evet resmi oalrak artı kkendi başıma yaşıyorum.
korktuğum gibi başlamadı,evet itiraf edeyim eğlenceli bile diyebilirim çoğu zaman.sadece farklı.
ama odamı da özlemedim değil yalan olmasın kağıt.
ps:bu gece ilk defa kendi kendime konuşmaya başladım kağıt,çok komik kendine soru sorup cevaplamak,birilerine laf atmak,gülmek,dışardan hoş görünmesede,herkes denemeli.tabi abartmasınlar nihohoh