artistler ya.
çok ürkütücü bir deneyimdi.
ameliyat günü sabah 9 gibi hastanedeydik.herşey rüya hızındaydı.üzerime giymem için yeşil bir önlük getirdi pembe giysili hasta bakıcı kadın,,üzerindekileri çıkaracaksın dedi.bende üzerimdeki tişörtü çıkarttım.kadın sadece iç çamaşırın kalacak dedi,ben de biraz gülerek biraz da şaşırarak iyi bakalım dedim.giydikten sonra odadaki yatağa yatırıp ameliyata hazırlık için bir kaç test yaptılar.
iki tane hemşire iki yanıma geçti ellerinde bir şeylerle.biri tansiyonumu ölçerken diğeri serum takmaya çalışıyordu.
damarlarım fazla ince olduğundan sanırım hemşireler kolay kolay bulamazlar,çok eğlenirim onları çabalarken görünce ahah.o gün eğlenmedim ama.
bakıcı kadın kolumdaki bilekliği farketti.onu da çıkarmamı söyledi.şans bilekliğimdi.düğüm olmuş çıkaramam deyince makas alıp kesti.
aradan iki dakika geçmemişti ki yeşil önlüklü bir adam sedye ile geldi ve beni sedyeye aldılar.
hareket etmeye başladı sedye,annem yüzündeki korkuyu belli etmemeye çalışarak güldü ve gözlerini şaşı yaptı.beni güldürmek için.hep öyle yapar.ben de güldüm ve el salladım.
asansörde yukarı çıkarken hemşire ve hasta bakıcının anlayamadığım bi konuda tartıştığını hatırlıyorum.asansörden çıktık.görebildiğim tek yer tavandı.tavanda geçip giden florasan lambalarından ne kadar hızlı gittiğimizi farketmiştim.daha sonra geri geri dar bi odaya doğru girmeye başladı sedye.sanırım ameliyathaneye gelmiştik.etrafımda bir sürü garip garip araçlar vardı.genel renkler beyaz ve yeşildi.soğuk ve ürkütücü biryerdi.camların olmaması başlı başına ürkütücüydü zaten.
bakıcı adam beni ameliyatı olacağım yeşil örtülü sert zemine yatırdı.derken her yerimden kemerlerle bağlamaya başladılar.telaşlandım fakat sesim çıkmıyordu.anestezi uzmanı serumuma bir şey enjekte etti.sol kolumdan tüm vücuduma doğru çok sıcak ve acı veren bir sıvı ilerliyordu.derken diğer adam elinde ağzımı ve burnumu kapayacak büyüklükte bir aracı yüzüme doğru yaklaştırdı,içinden gelen hava katlanılmazdı,şu meşhur narkoz bu olmalıydı herhalde,nefes almaya çalıştım.1..2..ve heryer kararmıştı.kendime geldiğimde herşeye başladığım yerde ziyaretçi odamdaydım.
yüzümde taşıyamayacağım bir ağırlık vardı.dudaklarım kupkuruydu.söylediklerine göre ayılmam çok zor olmuş.6 kişi hareketimi engelleyememişler.çok fazla ağlamış ve bir şeyler sayıklamışım.
1 gün hastanede yattım.ertesi gün tamponlar çıkartıldı.inanılmaz bir acıydı.bu tür bir acıyı en son sünnetimde hissettim sanırım ahah.
şu an odamdayım ve gözlerimin altında kocaman mor şişlikler var,öyleki etrafı görmekte zorlanıyorum,gözlerim japon edasıyla etrafa bakıyor ve kaşlarım botoxlu gibi.dudakalrım sürekli ağzımdan nefes aldığım içni durmadan kuruyor ve burnumda aşırı kaşındıran ve rahatsız eden bir alçı var.
kötü hissediyorum.
yüzümü özledim.
bu ben olamam,olsa olsa eroin komasına girmiş serdar ortaç!2 ağustos 2008
