döndüm ben,yok lan o manada değil.

uzun süre için kendi evimdeki son günümde sabah kahvaltısında kremalı patates kızartması,yumurtalı ekmek,fıstık ezmesi yedim ve portakal suyu içtim.
daha sonra mavi şeker adlı programda mustafa güngeceyi izledim.sonra evden çıktım.
ankaradayım.
evden çıkınca kendimi ankara da bulmadım tabi.
ototbüsle geldim.
bitmek bilmeyen bir yolculuktu yine.
farkettim ki yokluğumdan fırsat ankaraya yine alışveriş merkezi dikmişler biriki tane.
hepsi birbirinin aynı halbuki,içlerinde farklı bir şey olsa kızmıycam.
neyse.
yetmiş vasıta değiştirdikten sonra hacettepe otobüsüne kendimi attım.
biraz uyumayı hayal ederken,yeni erasmus öğrenci kafilesinin borat aksanlı ingilizceleriyle cırcırcır kaynaşma çabaları bu hayalimin içine sıçtı.
dönüp küfretsem neolur ki dedim.anlamazlar sonuçta.
hele bi tanesi var anladığım kadarıyla nüyorktan gelmiş,onun yüzüne işemek istedim.
sağda aydınlatılmış sahadaki kasklı ayımsı amerikan futbolu oyuncularını görünce artık kampüste olduğumu anladım.
kendimi odama attım.
birazdan yemek yemeye çıkmayı düşünüyorum.
tatille ilgili de bir bok anlatasım yok,çok güzeldi sadece.