hayatımda olup bitenleri yazmak için fazla üşengecim bu aralar.
herşey çok çabuk olup bitiyor ve bilgisayarımın başına oturduğumda,tüm heyecanı bitmiş oluyor sanki.
küçükken de böyleydim ben,günlük tuttuğum zamanlarda başlık cümlem hep"sevgili günlük,sana yazmayalı 365 gün oldu" gibi başlamıştır.
bir de eğer kızım olursa kendime söz verdim ona pembe mont almayacağım.yerlerde tepinsin yine almam.bütün 4-8 yaş arası kızlar cüce barbie'ler olarak dolaşıyor ortalıkta.
hatta kızıma ben bej rengi trençkot,kahve kadife pantolon giydiririm.saçlarını da kısa keserim.
ya da acırım kesin lan nasıl istiyorsa öyle giyinsin.
-al kızım,açık pembe mi istersin koyu pembe mi?
skip to main |
skip to sidebar
- melih
- One hundred percent personal. I write for myself in order to get back here certain times a year or two, read what I wrote and have a good laugh at how stupid I was back then. So unless you're a stalker, what you're about to read is gonna sound like a bunch of crap that makes no sense. Well, that's what we call "inner voice" Welcome to my wardrobe. Sincerely.